Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

altaria donis V

  • 1 altaria

    altārĭa, jum, n. (ante-class and class. only in plur.; later in sing., in three forms: altāre, is, n., Fest. s. v. adulescit, p. 5; Isid. Orig. 15, 4: altar, āris, n., Prud. steph.; Vincent. 2, 515, and 9, 212; and altārĭum, ii, n., Inscr. Orell. 2519; Hier. Ep. 69.— Abl. altari, Petr. 135, Vulg. Gen. 33, 20, ib. Matt. 23, 20 al.) [cf. adoleo, adolesco, as sacrificial terms, Paul. ex Fest. p. 5 Müll., or altus [p. 97] from its height, id. ib. p. 29; Serv. ad Verg. E. 5, 66].
    I.
    That which was placed upon the altar proper (ara) for the burning of the victim (altaria sunt, in quibus igne adoletur, Paul. ex Fest. p. 5 Müll.; cf. id. ib. p. 29):

    celeres urunt altaria flammae,

    Tib. 4, 6, 17:

    structae diris altaribus arae,

    Luc. 3, 404:

    aris altaria imponere,

    Quint. Decl. 12, 26; Sol. 9.—Hence,
    II.
    Poet. (pars pro toto), a high altar (built and ornamented with more splendor than the ara; cf. Voss ad Verg. E. 5, 66;

    Hab. Syn. 129): Conspergunt aras adolentque altaria donis,

    Lucr. 4, 1237: en quattuor aras;

    Ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo,

    two high altars to Phœbus, Verg. E. 5, 66 (ubi v. Wagn. and Voss):

    inter aras et altaria, i. e. in Capitolio,

    Plin. Pan. 1, 5:

    altaria thymiamatis,

    Vulg. Exod. 30, 27; ib. Rom. 11, 3 al.— Sing. (eccl. Lat.):

    aedificabit ibi altare Domino,

    Vulg. Gen. 12, 7; ib. Psa. 25, 6; ib. Matt. 5, 23:

    altare de terrā facere,

    ib. Exod. 20, 24:

    altare lapideum,

    ib. ib. 20, 25:

    altare aureum,

    ib. Num. 4, 11; ib. Apoc. 8, 3 al. persaepe.—Also plur. of a single altar:

    a cujus altaribus,

    Cic. Cat. 1, 9 fin.:

    ab altaribus fugatus,

    id. Har. Resp. 5:

    amoveri ab altaribus juvenem jussisset,

    Liv. 2, 12:

    Hannibalem altaribus admotum,

    id. 21, 1:

    altaria et aram complexa,

    Tac. A. 16, 31:

    sumptis in manus altaribus,

    Just. 24, 2; Suet. Aug. 94.

    Lewis & Short latin dictionary > altaria

  • 2 altaria

    altārĭa, ĭum, n. v. altare.
    * * *
    altārĭa, ĭum, n. v. altare.
    * * *
        Altaria, altarium, plur. nu. n. g. Des autels.
    \
        Fumida. Ouid. Parfumez.
    \
        Thurea. Stat. Parfumez d'encens.
    \
        Admotus altaribus. Liu. Fama est, Annibalem altaribus admotum, tactis sacris iureiurando adactum, etc. Qu'on feit approcher de l'autel, et mettre la main sur les choses sacrees, pour faire serment solennel.
    \
        Altaria culta. Claudian. Aornez.
    \
        Dicata altaria. Senec. Desdiez, et consacrez à Dieu.
    \
        Struere altaria donis. Virgil. Mettre force dons et oblations sur les autels.
    \
        Vaporata altaria. Stat. Parfumez.

    Dictionarium latinogallicum > altaria

  • 3 adoleo

    [st1]1 [-] ădŏlĕo, ēre, ădŏlŭi (qqf. ădŏlēvi), ădultum: - tr. - réduire en vapeur, transformer en vapeur, faire évaporer, faire brûler (pour un dieu), couvrir de vapeur, couvrir de fumée (le lieu que l'on veut honorer), honorer (par une offrande), enflammer, brûler, faire brûler.    - quinquaginta intus famulae, quibus ordine longam cura penum struere, et flammis adolere Penatis (= Penates), Virg. En. 1, 703: à l'intérieur, il y a cinquante femmes qui ont pour tâche de mettre en bon ordre la longue série de vivres et d'offrir un sacrifice aux Pénates (il s'agit de couvrir de la fumée des offrandes les tables de sacrifice).    - sanguine conspergunt aras adolentque altaria donis, Lucr. 4, 1237: ils arrosent de sang les autels et les couvrent de la fumée de leurs offrandes.    - castis adolet dum altaria taedis et juxta genitorem adstat Lavinia virgo, visa (est) longis comprendere crinibus ignem, Virg. En. 7: alors que la jeune fille Lavinia met le feu aux autels avec de chastes torches et se trouve près de son père, on voit ses longs cheveux prendre feu.    - cruore captivo adolere aras, Tac. A. 14, 30: arroser les autels du sang des prisonniers.    - ut leves stipulae demptis adolentur aristis [...] sic pectore toto uritur, Ov. M. 1, 492: de même que le chaume léger brûle après la récolte du blé [...], de même (le dieu) brûle de toute son âme. [st1]2 [-] adolĕo, ēre: exhaler une odeur, sentir.    - unde hic, amabo, unguenta adolent? Plaut. Cas.: [d'où vient, s'il te plaît, qu'ici des onguents répandent du parfum?] = s'il te plaît, d'où vient cette odeur de parfum?
    * * *
    [st1]1 [-] ădŏlĕo, ēre, ădŏlŭi (qqf. ădŏlēvi), ădultum: - tr. - réduire en vapeur, transformer en vapeur, faire évaporer, faire brûler (pour un dieu), couvrir de vapeur, couvrir de fumée (le lieu que l'on veut honorer), honorer (par une offrande), enflammer, brûler, faire brûler.    - quinquaginta intus famulae, quibus ordine longam cura penum struere, et flammis adolere Penatis (= Penates), Virg. En. 1, 703: à l'intérieur, il y a cinquante femmes qui ont pour tâche de mettre en bon ordre la longue série de vivres et d'offrir un sacrifice aux Pénates (il s'agit de couvrir de la fumée des offrandes les tables de sacrifice).    - sanguine conspergunt aras adolentque altaria donis, Lucr. 4, 1237: ils arrosent de sang les autels et les couvrent de la fumée de leurs offrandes.    - castis adolet dum altaria taedis et juxta genitorem adstat Lavinia virgo, visa (est) longis comprendere crinibus ignem, Virg. En. 7: alors que la jeune fille Lavinia met le feu aux autels avec de chastes torches et se trouve près de son père, on voit ses longs cheveux prendre feu.    - cruore captivo adolere aras, Tac. A. 14, 30: arroser les autels du sang des prisonniers.    - ut leves stipulae demptis adolentur aristis [...] sic pectore toto uritur, Ov. M. 1, 492: de même que le chaume léger brûle après la récolte du blé [...], de même (le dieu) brûle de toute son âme. [st1]2 [-] adolĕo, ēre: exhaler une odeur, sentir.    - unde hic, amabo, unguenta adolent? Plaut. Cas.: [d'où vient, s'il te plaît, qu'ici des onguents répandent du parfum?] = s'il te plaît, d'où vient cette odeur de parfum?
    * * *
        Adoleo, adoles, pen. cor. adolui et adoleui, adultum, adolere. Enflamber, Brusler, Sacrifier.
    \
        Adoleri in Passiuo, pro Incendi. Plin. Estre bruslé.

    Dictionarium latinogallicum > adoleo

  • 4 adoleo

    1.
    ăd-ŏlĕo, ui. ultum, 2, v. a. [oleo].
    I.
    To magnify; hence, in sacrificial language, to which this word chiefly belongs, to honor, to worship, or to offer in worship, to sacrifice, burn, according as it has such words as deos, aras, etc., or hostiam, viscera, and tura, for its object; v. explanation of this word in Non. 58, 21: “Adolere verbum est proprie sacra reddentium, quod significat votis ac supplicationibus numen auctius facere;” and “Adolere est urere, Verg. in Bucol. [8, 65], verbenasque adole pinguis et mascula tura. Adolere, augere, honorare, propitiare; et est verbum sacratum, ut macte, magis aucte.” etc.; so Serv. ad Verg. A. 1, 704: “Flammis adolere penates, i. e. colere, sed adolere est proprie augere. In sacris autem, kat euphêmismon, adolere per bonum omen dicitur, nam in aris non adolentur aliqua, sed cremantur,”) and ad E. 8, 65: “Adole: incende, sed kat euphêmismon dicitur;

    nam adole est auge” (not used in Cic.): sanguine conspergunt aras adolentque altaria donis,

    cover the altar with gifts, Lucr. 4, 1237:

    castis adolet dum altaria taedis,

    Verg. A. 7, 71:

    verbenasque adole pingues et mascula tura,

    id. E. 8, 65 (on which Serv. l. l.): flammis adolere penates, id. A. 1, 704:

    viscera tauri,

    Ov. F. 3, 803; 1, 276:

    focos,

    Stat. Th. 1, 514:

    cruore captivo adolere aras,

    to sprinkle the altars with the blood of captives, Tac. A. 14, 30:

    precibus et igne puro altaria adolentur,

    id. H. 2, 3: adolere honores, to honor the gods by offered gifts:

    Junoni Argivae jussos adolemus honores,

    Verg. A. 3, 547:

    nullos aris adoleret honores,

    Ov. M. 8, 741.—
    II.
    In later Lat., in gen., to burn, consume by fire:

    ut leves stipulae demptis adolentur aristis,

    Ov. M. 4, 192:

    id (corpus) igne adoleatur,

    Col. 12, 31:

    ut Aeneida, quam nondum satis elimāsset, adolerent,

    Gell. 17, 10:

    quas (prunas) gravi frigore adoleri multas jusserat,

    Eutr. 10, 9.
    2.
    ăd-ŏlĕo, ēre, v. n. [oleo], to give out or emit a smell or odor, to smell:

    unde hic, amabo, unguenta adolent?

    Plaut. Cas. 2, 3, 19 (cf. aboleo).

    Lewis & Short latin dictionary > adoleo

  • 5 cumulo

    cŭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a., to form into a heap, to accumulate, heap, or pile up (class.).
    I.
    In gen.
    A.
    Prop. (mostly post-Aug.;

    esp. in Curt. and Tac.): materiem,

    Lucr. 1, 989:

    nubila,

    id. 6, 191; 6, 518:

    stipites,

    Curt. 6, 6:

    harenas,

    id. 5, 1, 30:

    nivem,

    id. 5, 4, 88:

    arma in ingentem acervum,

    Liv. 45, 33, 1:

    pyram truncis nemorumque ruinā,

    Stat. Th. 6, 85.—
    B.
    Trop.:

    benefacta,

    Plaut. Capt. 2, 3, 64:

    omnia principatūs vocabula,

    Tac. H. 2, 80:

    honores in eam,

    id. A. 13, 2:

    tantum honorum atque opum in me cumulasti,

    id. ib. 14, 53;

    1, 21: propemodum saeculi res in illum unum diem fortuna cumulavit,

    Curt. 4, 16, 10.—
    II.
    With special access. ideas (class.).
    A.
    To augment by heaping up, to increase, heap, amass, accumulate.
    1.
    With abl.:

    funus funere,

    Lucr. 6, 1237 (cf. Liv. 26, 41, 8):

    aes alienum usuris,

    id. 2, 23, 6:

    haec aliis nefariis cumulant atque adaugent,

    Cic. Rosc. Am. 11, 30; cf.:

    alio scelere hoc scelus,

    id. Cat. 1, 6, 14:

    bellicam gloriam eloquentiā,

    id. Off. 1, 32, 116.—
    2.
    Without abl.:

    invidiam,

    Liv. 3, 12, 8:

    injurias,

    id. 3, 37, 3:

    vitia,

    Tac. Or. 28:

    accesserunt quae cumularent religiones animis,

    Liv. 42, 20, 5.—
    B.
    To make full by heaping up, to fill full, fill, overload, etc.
    1.
    Lit.
    (α).
    With abl.:

    locum strage semiruti muri,

    Liv. 32, 17, 10:

    fossas corporibus,

    Tac. H. 4, 20:

    viscera Thyesteis mensis,

    Ov. M. 15, 462:

    cumulatae flore ministrae,

    id. F. 4, 451:

    altaria donis,

    Verg. A. 11, 50; cf.:

    aras honore, donis,

    Liv. 8, 33, 21; Curt. 5, 1, 20; Val. Fl. 1, 204.—
    (β).
    Without abl.:

    altos lacus fervida musta,

    Ov. Tr. 3, 10, 72; cf.:

    cumulata ligula salis cocti,

    a full spoon, spoonful, Col. 2, 21, 2.—
    2.
    Trop.
    (α).
    With abl.:

    non possum non confiteri cumulari me maximo gaudio, quod, etc.,

    Cic. Fam. 9, 14, 1; cf.:

    ponebas cumulatum aliquem plurimis voluptatibus,

    id. Fin. 2, 19, 63: nunc meum cor cumulatur irā, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37:

    duplici dedecore cumulata domus,

    Cic. Att. 12, 5, 1; cf.:

    orator omni laude cumulatus,

    id. de Or. 1, 26, 118:

    tot honoribus cumulatus,

    Tac. H. 3, 37:

    hoc vitio cumulata est Graecorum natio,

    Cic. de Or. 2, 4, 18:

    neque tot adversis cumulant,

    overwhelm, Ov. Tr. 4, 1, 55.—
    * (β).
    With ex: (summum bonum) cumulatur ex integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, is made complete, perfect, = completus, absolvitur, Cic. Fin. 5, 14, 40. —
    (γ).
    Absol.:

    ad cumulandum gaudium (meum) conspectum mihi tuum defuisse,

    in order to make my joy full, complete, Cic. Att. 4, 1, 2; cf. under P. a., B. a.—Hence, cŭmŭlātus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to II. A.) Increased, augmented:

    eādem mensurā reddere quā acceperis aut etiam cumulatiore,

    Cic. Brut. 4, 15:

    gloria cumulatior,

    Liv. 2, 47, 11; cf. id. 4, 60, 2.—
    B.
    (Acc. to II. B.) Filled full, full, complete, perfect.
    (α).
    Absol.:

    tantum accessit ad amorem, ut mirarer locum fuisse augendi in eo, quod mihi jam pridem cumulatum etiam videbatur,

    Cic. Fam. 9, 14, 5:

    hoc sentire et facere perfectae cumulataeque virtutis (est),

    id. Sest. 40, 86.— Poet.:

    veniam... cumulatam morte remittam, i. e. cumulate referam,

    shall abundantly reward, Verg. A. 4, 436.—
    (β).
    With gen.: ineptitudinis cumulatus, Caecil. ap. Non. p. 128, 15:

    scelerum cumulatissime,

    Plaut. Aul. 5, 16.— Adv.: cŭmŭ-lātē, in rich abundance, abundantly, copiously (freq. in Cic.;

    elsewh. very rare),

    Cic. Fin. 2, 13, 42; id. Div. 2, 1, 3; id. Att. 6, 3, 3 al.— Comp., Cic. Or. 17, 54.— Sup., Cic. Fam. 5, 11, 1; 10, 29 init.

    Lewis & Short latin dictionary > cumulo

  • 6 adoleo

    uī (ēvī), (ultum), ēre
    unguenta adolent Pl (v. l.) — пахнет благовониями
    2)
    а) курить (благовониями), возжигать ( verbenas et tura V)
    3)
    4) уничтожать огнём, сжигать (aliquid igne O, AG)

    Латинско-русский словарь > adoleo

  • 7 struo

    strūxī, strūctum, ere [ sterno ]
    1) класть друг на друга, накладывать рядами или слоями (trabes, lateres Cs); громоздить ( montes ad sidera O); заваливать, загромождать ( altaria donis V)
    2) раскладывать, расставлять ( penum ordine V)
    3) накапливать (rem Pers; opes Pt)
    4) строить, выстраивать, возводить (muros saxo QC; domum H; acervum H; aggerem T); размещать, располагать (bene structa collocatio C; verba C); закладывать, класть ( initia alicuī rei T)
    6) воен. выстраивать (omnes armatos in campo L; acies manipulatim structa L)
    7)
    а) готовить (mortem alicui T; sibi sollicitudinem C); подготовлять, замышлять, создавать (s. alicui insidias C, L)
    б) возбуждать (s. odium in alios C)
    8) загромождать, затыкать ( aures habere structas Eccl)

    Латинско-русский словарь > struo

  • 8 struo

    struo, strūxi, strūctum, ere (stammverwandt mit στρώννυμι, sterno), eig. schichten; dah. I) schichtweise über- oder nebeneinander legen, über- od. aneinanderschichten, über- od. aneinanderfügen, a) eig.: lateres, Caes.: arbores in pyram, Ov.: alta congestos ad sidera montes, Ov.: penum ordine longo, Verg.: u. so avenae structae, die Halmpfeife, Ov. – b) übtr., aus Worten zusammenfetzen, Quint. 1, 5, 67. – II) mit verschiedenen Nebenbegriffen: A) mit dem Nbbgr. des Bereitens – künstlich aufschichten, aufbauen, errichten, verfertigen, zubereiten, a) eig.: acervum, Hor.: pyram, Verg.: domum, Hor.: muros, Nep.: aggerem, Tac.: e latere duro aut silice aequato veluti latericios parietes, Plin.: villa structa lapide quadrato, Sen.: murus, cuius inferiora saxo, superiora cruda latere sunt structa, Curt.: fornices non ad eandem crassitudinem quā veterem murum, sed simplici laterum ordine structos esse, Liv.: str. publicis locis convivia, veranstalten, Tac. – absol., reticulata structura, quā frequentissime Romae struunt, bauen, Plin.: aliae apes struunt (schichten Waben), aliae poliunt, Plin.: u. Partic. subst., saxorum structa, Felsenbaue, Lucr. 4, 359 (361). – b) übtr.: α) übh.: struebat iam fortuna in diversa parte terrarum initia causasque imperio, quod etc., legte den ersten Reim und den Grund zu einer Dynastie, die usw., Tac. hist. 2, 1. – β) etwas (Böses) bereiten, stiften, anstiften, alci insidias, jmdm. nachstellen, Liv.: alci pericula, Sen.: alci aliquid calamitatis, Cic.: periculosas libertati opes, eine der Fr. gef. Macht gründen, Liv.: odium in alios, Cic.: dolum adversum alqm, Donat.: dices me ipsum mihi sollicitudinem struere, Cic.: quid struit? was hat er im Sinne? führt er im Schilde? Verg. – u. eine Pers. anstiften, crimina et accusatores, Tac. ann. 11, 12: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercitus, Tac. ann. 4, 67. – B) mit dem Nbbgr. des Ordnens od. Einrichtens = ordnen, a) eig. u. übtr.: postquam structi utrimque stabant, in Reih' u. Glied, in Schlachtordnung aufgestellt, Liv.: u. so omnes armatos in campo, Liv.: u. aciem, Verg., Liv. u. Tac. (vgl. hoc postea manipulatim structa acies coepit esse, Liv.). – übtr., verba sic, ut etc., Cic.: ulteriora, Quint.: compositi oratoris bene structa collocatio, Cic.: numerosus et structus compositusque sermo, eine abgemessene, wohlgeordnete und wohlgefügte Rede, Arnob. – b) bildl., ordnen, bestimmen, varios per saecula reges, Val. Flacc. 1, 535. – C) mit dem Nbbgr. des Erhöhens, Vermehrens = häusen, aufhäusen, altaria donis, mit Opfern beladen, Verg. – opes, Petron. u. Lact.: rem, Pers. – D) mit dem Nbbgr. des Ausrüstens = gehörig versehen, ausrüsten, quot steriles utriusque naturae infructuosis genitalibus structi, Tert. de res. carn. 61: sermo autem spiritu structus est, Tert. adv. Prax. 8: matres experimentis omnium affectuum structae, Tert. de virg. vel. 9. – E) mit dem Nbbgr. des Verrammens, verstopfen, aures habere structas, verstopfte (unzugängliche), Arnob. 3, 43 extr.

    lateinisch-deutsches > struo

  • 9 struo

    struo, strūxi, strūctum, ere (stammverwandt mit στρώννυμι, sterno), eig. schichten; dah. I) schichtweise über- oder nebeneinander legen, über- od. aneinanderschichten, über- od. aneinanderfügen, a) eig.: lateres, Caes.: arbores in pyram, Ov.: alta congestos ad sidera montes, Ov.: penum ordine longo, Verg.: u. so avenae structae, die Halmpfeife, Ov. – b) übtr., aus Worten zusammenfetzen, Quint. 1, 5, 67. – II) mit verschiedenen Nebenbegriffen: A) mit dem Nbbgr. des Bereitens – künstlich aufschichten, aufbauen, errichten, verfertigen, zubereiten, a) eig.: acervum, Hor.: pyram, Verg.: domum, Hor.: muros, Nep.: aggerem, Tac.: e latere duro aut silice aequato veluti latericios parietes, Plin.: villa structa lapide quadrato, Sen.: murus, cuius inferiora saxo, superiora cruda latere sunt structa, Curt.: fornices non ad eandem crassitudinem quā veterem murum, sed simplici laterum ordine structos esse, Liv.: str. publicis locis convivia, veranstalten, Tac. – absol., reticulata structura, quā frequentissime Romae struunt, bauen, Plin.: aliae apes struunt (schichten Waben), aliae poliunt, Plin.: u. Partic. subst., saxorum structa, Felsenbaue, Lucr. 4, 359 (361). – b) übtr.: α) übh.: struebat iam fortuna in diversa parte terrarum initia causasque imperio, quod etc., legte den ersten Reim und den Grund zu einer Dynastie, die usw., Tac. hist. 2, 1. –
    ————
    β) etwas (Böses) bereiten, stiften, anstiften, alci insidias, jmdm. nachstellen, Liv.: alci pericula, Sen.: alci aliquid calamitatis, Cic.: periculosas libertati opes, eine der Fr. gef. Macht gründen, Liv.: odium in alios, Cic.: dolum adversum alqm, Donat.: dices me ipsum mihi sollicitudinem struere, Cic.: quid struit? was hat er im Sinne? führt er im Schilde? Verg. – u. eine Pers. anstiften, crimina et accusatores, Tac. ann. 11, 12: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercitus, Tac. ann. 4, 67. – B) mit dem Nbbgr. des Ordnens od. Einrichtens = ordnen, a) eig. u. übtr.: postquam structi utrimque stabant, in Reih' u. Glied, in Schlachtordnung aufgestellt, Liv.: u. so omnes armatos in campo, Liv.: u. aciem, Verg., Liv. u. Tac. (vgl. hoc postea manipulatim structa acies coepit esse, Liv.). – übtr., verba sic, ut etc., Cic.: ulteriora, Quint.: compositi oratoris bene structa collocatio, Cic.: numerosus et structus compositusque sermo, eine abgemessene, wohlgeordnete und wohlgefügte Rede, Arnob. – b) bildl., ordnen, bestimmen, varios per saecula reges, Val. Flacc. 1, 535. – C) mit dem Nbbgr. des Erhöhens, Vermehrens = häusen, aufhäusen, altaria donis, mit Opfern beladen, Verg. – opes, Petron. u. Lact.: rem, Pers. – D) mit dem Nbbgr. des Ausrüstens = gehörig versehen, ausrüsten, quot steriles utriusque naturae infructuosis geni-
    ————
    talibus structi, Tert. de res. carn. 61: sermo autem spiritu structus est, Tert. adv. Prax. 8: matres experimentis omnium affectuum structae, Tert. de virg. vel. 9. – E) mit dem Nbbgr. des Verrammens, verstopfen, aures habere structas, verstopfte (unzugängliche), Arnob. 3, 43 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > struo

  • 10 cumulō

        cumulō āvī, ātus, āre    [cumulus], to heap, accumulate, pile: arma in acervum, L.—To fill full, fill, load, pile, cover: locum strage muri, L.: cumulatae flore ministrae, O.: altaria donis, V.: struem rogi odoribus, Ta.—Fig., to augment, increase, heap, amass, accumulate: invidiam, L.: aes alienum usuris, L.: gloriam eloquentiā.—To fill, overload, overwhelm, crown, complete: alqm laude: civitas cumulata tuis iniuriis: meum cor cumulatur irā: alio scelere hoc scelus: ad cumulandum gaudium: Quam (veniam) cumulatam morte remittam, i. e. will by my death do a greater favor in return, V.
    * * *
    cumulare, cumulavi, cumulatus V TRANS
    heap/pile up/high, gather into a pile/heap; accumulate, amass; load/fill full; increase/augment/enhance; perfect/finish up; (PASS) be made/composed of

    Latin-English dictionary > cumulō

  • 11 struō

        struō strūxī, strūctus, ere    [STRV-], to place together, heap up, pile, arrange: quasi structa et nexa verbis, etc.: lateres, qui super musculo struantur, Cs.: ad sidera montīs, O.: ordine longam penum, V.: altaria donis, to load, V.: acervum, to pile up, H.— To make by joining together, build, erect, fabricate, make, form, construct: per speluncas saxis structas: Templa saxo structa vetusto, V.: domos, H.— To set in order, arrange, draw up: copias ante frontem castrorum, Cs.: omnīs armatos in campo, L.—Fig., to prepare, cause, occasion, devise, contrive, instigate: aliquid calamitatis: insidias: recuperandi regni consilia, L.: Quid struit? V.— To order, arrange, dispose, regulate: verba: bene structa conlocatio.
    * * *
    struere, struxi, structus V
    build, construct

    Latin-English dictionary > struō

  • 12 ara

    āra, ae, f. (Osc. form aasa; Umbr. asa: PELLEX. ASAM. IVNONIS. NE. TAGITO., Lex Numae ap. Gell. 4, 3, 3; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 219; Macr. S. 3, 2) [perh. Sanscr. ās, Gr. hêmai, Dor. hêsmai = to sit, as the seat or resting-place of the victim or offering; v. Curt. p. 381 sq.], an altar.
    I.
    Lit.: Jovis aram sanguine turpari, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 35, 85 (Trag. v. 125 Vahl.):

    Inde ignem in aram, ut Ephesiae Dianae laeta laudes,

    Plaut. Mil. 2, 5, 1:

    omnīs accedere ad aras... aras sanguine multo Spargere,

    Lucr. 5, 1199 sq.; so id. 1, 84:

    turicremas aras,

    id. 2, 353 (adopted by Verg. A. 4, 453);

    2, 417: multo sanguine maesti Conspergunt aras adolentque altaria donis,

    id. 4, 1237 al.:

    ara Aio Loquenti consecrata,

    Cic. Div. 1, 45, 101:

    ara condita atque dicata,

    Liv. 1, 7; cf. Suet. Claud. 2:

    ara sacrata,

    Liv. 40, 22; cf. Suet. Tib. 14:

    exstruere,

    id. Aug. 15; so Vulg. 4 Reg. 21, 4:

    construere,

    ib. 2 Par. 33, 3:

    facere,

    ib. ib. 33, 15:

    erigere,

    ib. Num. 23, 4:

    aedificare,

    ib. 3 Reg. 14, 23:

    ponere,

    ib. ib. 16, 32:

    destruere,

    ib. Exod. 34, 13, and ib. Jud. 6, 25:

    subvertere,

    ib. Deut. 7, 5:

    dissipare,

    ib. ib. 12, 3:

    suffodere,

    ib. Jud. 31, 32:

    demolire,

    ib. Ezech. 6, 4:

    depopulari, ib. Osee, 10, 2: interibunt arae vestrae,

    ib. Ezech. 6, 6 et saep.—Altars were erected not only in the temples, but also in the streets and highways, in the open air, Plaut. Aul. 4, 1, 20.—Esp. were altars erected in the courts of houses (impluvia), for the family gods (Penates), while the household gods (Lares) received offerings upon a small hearth (focus) in the family hall (atrium); hence, arae et foci, meton. for home, or hearth and home, and pro aris et focis pugnare, to fight for altars and fires, for one's dearest possessions:

    urbem, agrum, aras, focos seque dedere,

    Plaut. Am. 1, 1, 71:

    te amicum Deiotari regis arae focique viderunt,

    Cic. Deiot. 3:

    de vestris conjugibus ac liberis, de aris ac focis, decernite,

    id. Cat. 4, 11, 24; id. Sest. 42:

    nos domicilia, sedesque populi Romani, Penates, aras, focos, sepulcra majorum defendimus,

    id. Phil. 8, 3:

    patriae, parentibus, aris atque focis bellum parare,

    Sall. C. 52, 3:

    pro patriā, pro liberis, pro aris atque focis suis cernere,

    id. ib. 59, 5:

    sibi pro aris focisque et deūm templis ac solo, in quo nati essent, dimicandum fore,

    Liv. 5, 30 et saep.—Criminals fled to the altars for protection, Don. ad Ter. Heaut. 5, 2, 22:

    interim hanc aram occupabo,

    Plaut. Most. 5, 1, 45:

    Priamum cum in aram confugisset, hostilis manus interemit,

    Cic. Tusc. 1, 35, 85:

    eo ille confugit in arāque consedit,

    Nep. Paus. 4, 4:

    Veneris sanctae considam vinctus ad aras: haec supplicibus favet,

    Tib. 4, 13, 23.—Hence, trop., protection, refuge, shelter:

    tamquam in aram confugitis ad deum,

    Cic. N. D. 3, 10, 25:

    ad aram legum confugere,

    id. Verr. 2, 2, 3:

    hic portus, haec ara sociorum,

    id. ib. 2, 5, 48; Ov. Tr. 4, 5, 2; 5, 6, 14; id. H. 1, 110; id. P. 2, 8, 68.—One who took an oath was accustomed to lay hold of the altar, in confirmation of it, Plaut. Rud. 5, 2, 46:

    qui si aram tenens juraret, crederet nemo,

    Cic. Fl. 36, 90; Nep. Hann. 2, 4 (cf. Liv. 21, 1):

    tango aras, medios ignes et numina testor,

    Verg. A. 12, 201; 4, 219: ara sepulcri, a funeral pile, regarded as an altar, Verg. A. 6, 177; Sil. 15, 388.—
    II.
    Meton.
    A.
    The Altar, a constellation in the southern sky, Gr. Thutêrion (Arat. 403 al.): Aram, quam flatu permulcet spiritus austri, poët. ap. Cic. N. D. 2, 44, 114; so Cic. Arat. 202; 213 Orell.; Hyg. Astr. 2, 39, and id. ib. 3, 38:

    pressa,

    i. e. low in the south, Ov. M. 2, 139. —
    B.
    Arae, The Altars.
    a.
    Rocky cliffs in the Mediterranean Sea, between Sicily Sardinia and Africa, so called from their shape, Varr. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 108;

    Quadrig. Ann. ib.: saxa vocant Itali, mediis quae in fluctibus, Aras,

    Verg. A. 1, 109.—
    b.
    Arae Philaenorum, v. Philaeni.—
    III.
    Transf., in gen., a monument of stone:

    ara virtutis,

    Cic. Phil. 14, 13:

    Lunensis ara,

    of Lunensian marble, Suet. Ner. 50 fin. —Also [p. 150] a tombstone:

    ARAM D. S. P. R. (de suā pecuniā restituit),

    Inscr. Orell. 4521; so ib. 4522; 4826.

    Lewis & Short latin dictionary > ara

  • 13 Fors

    fors, fortis, f. [fero, to bring, whence fortuna, v. Curt. Gr. Etym. p. 300 sq.], chance, hap, luck, hazard.
    I.
    Subst.
    A.
    As an appellative noun (used only in the nom. and abl.; syn.: fortuna, casus, sors): quo saxum impulerit fors, eo cadere Fortunam autumant, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 368 Rib., who regards this verse as spurious); cf.: quibus natura prava magis quam fors aut fortuna obfuit, Att. ap. Non. 425, 13 (Trag. Rel. ed. Rib. v. 110): cui parilem fortuna locum fatumque tulit fors, Lucil. ap. Non. 425, 15; cf.

    also: casumque timent quem cuique ferat fors,

    Lucr. 3, 983 Lachm. N. cr.:

    unum hoc scio: Quod fors feret, feremus aequo animo,

    Ter. Phorm. 1, 2, 88:

    sed haec, ut fors tulerit,

    Cic. Att. 7, 14 fin.:

    sed haec fors viderit,

    id. ib. 14, 13, 3;

    4, 10, 1: quam sibi sortem Seu ratio dederit, seu fors objecerit,

    Hor. S. 1, 1, 2:

    quia tam incommode illis fors obtulerat adventum meum,

    Ter. Hec. 3, 3, 10:

    telum quod cuique fors offerebat, arripuit,

    Cic. Verr. 2, 4, 43; Hor. S. 1, 6, 54; 2, 1, 59:

    forte quadam divinitus super ripas Tiberis effusus lenibus stagnis,

    Liv. 1, 4, 4:

    fors fuit, ut, etc.,

    it happened that, Gell. 12, 8, 2:

    fors fuat pol!

    so be it! God grant it! Ter. Hec. 4, 3, 4;

    post-class.: fors fuat, ut his remediis convalescamus,

    Symm. Ep. 2, 7; Aus. Ep. 16: fors fuat, an, etc., it might so happen that; perchance, i. q. forsitan, Symm. Ep. 1, 39; 4, 28 and 29; cf.

    also: pretio fors fuat officiove, etc.,

    perhaps, Sid. Ep. 9, 7 (but not in Lucr. 1, 486, v. Lachm. ad h. l.).—
    B.
    Personified, Fors, the goddess of chance:

    dea Fors,

    Ov. F. 6, 775; also in the connection Fors Fortuna, whose temple was situated on the Tiber, outside of the city: vosne velit an me regnare, era quidve ferat Fors, Virtute experiamur, Enn. ap. Cic. de Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 ed. Vahl.); so,

    sit sane Fors domina campi,

    Cic. Pis. 2, 3:

    fors, in quo incerti casus significantur magis (different from Fortuna),

    id. Leg. 2, 11 fin. Mos. N. cr.:

    sed de illa ambulatione Fors viderit, aut si qui est qui curet deus,

    id. Att. 4, 10, 1:

    saeva,

    Cat. 64, 170:

    dies Fortis Fortunae appellatus ab Servio Tullio rege, quod is fanum Fortis Fortunae secundum Tiberim extra urbem Romam dedicavit Junio mense,

    Varr. L. L. 6, § 17 Müll.; cf.;

    aedis Fortis Fortunae,

    Liv. 10, 46, 14; Tac. A. 2, 41:

    Fortunae Fortis honores,

    Ov. F. 6, 773:

    o Fortuna! o Fors Fortuna! quantis commoditatibus hunc onerastis diem!

    Ter. Phorm. 5, 6, 1 (quoted by Varr. ap. Non. 425, 19; for Cic. Div. 2, 7, 18, v. II. B. 1. infra).
    II.
    Adverb., in the nom. and abl.
    A.
    fors, ellipt., for fors sit, it might happen, i. e. perchance, perhaps, peradventure (only poet. and in post-class. prose):

    similiter fors, cum sit nominativus, accipitur pro adverbio,

    Prisc. p. 1015 P.:

    et fors aequatis cepissent praemia rostris, Ni, etc.,

    Verg. A. 5, 232; 6, 535:

    cesserit Ausonio si fors victoria Turno,

    if perchance, id. ib. 12, 183; Val. Fl. 3, 665; Tert. ad Uxor. 2, 2.—Esp. in the connection fors et, i. q. fortasse etiam, perhaps too:

    iste quod est, ego saepe fui, sed fors et in hora Hoc ipso ejecto carior alter erit,

    Prop. 2, 9, 1:

    et nunc ille quidem spe multum captus inani, Fors et vota facit cumulatque altaria donis,

    Verg. A. 11, 50; 2, 139:

    fors et Debita jura vicesque superbae Te maneant ipsum,

    Hor. C. 1, 28, 31; Stat. S. 3, 4, 4.—Less freq.:

    fors etiam,

    Val. Fl. 4, 620.—
    B.
    forte, by chance, by accident, casually, accidentally; freq. with casu, temere, fortuna (freq. and class.).
    1.
    Lit.:

    quid est tandem, quod casu fieri aut forte fortuna putemus? etc.,

    Cic. Div. 2, 7, 18:

    forte fortuna per impluvium huc despexi in proximum,

    Plaut. Mil. 2, 3, 16; Ter. Eun. 1, 2, 54; Plaut. Bacch. 4, 8, 75: aut forte omnino ac fortuna vincere bello: Si forte et temere omnino, quid cursum ad honorem? Lucil. ap. Non. 425, 16 sq.:

    si forte, temere, casu aut pleraque fierent aut omnia, etc.,

    Cic. Fat. 3, 6; cf.:

    nisi ista casu nonnumquam, forte, temere concurrerent,

    id. Div. 2, 68, 141:

    quam saepe forte temere Eveniunt, quae non audeas optare,

    Ter. Phorm. 5, 1, 30; cf. Liv. 41, 2, 7:

    nec quicquam raptim aut forte temere egeritis,

    id. 23, 3, 3: perpulere, ut forte temere in adversos montes erigeret, 2, 31, 5; 25, 38, 12;

    39, 15, 11: quibus forte temere humana negotia volvi persuasum est,

    Curt. 5, 11, 10:

    captivi quidam pars forte pars consilio oblati,

    Liv. 9, 31, 7:

    dumque hoc vel forte, vel providentia, vel utcumque constitutum rerum naturae corpus, etc.,

    Vell. 2, 66, 5; cf.:

    mihi haec et talia audienti in incerto judicium est, fatone res mortalium et necessitate immutabili, an forte volvantur,

    Tac. A, 6, 22: [p. 771] si adhuc dubium fuisset, forte casuque rectores terris, an aliquo numine darentur, Plin. Pan. 1, 4:

    seu dolo seu forte surrexerit, parum compertum,

    Tac. H. 2, 42; cf.:

    seu forte seu tentandi causa,

    Suet. Aug. 6:

    donec advertit Tiberius forte an quia audiverat,

    Tac. A. 4, 54:

    cum casu diebus iis itineris faciendi causa, Puteolos forte venissem,

    Cic. Planc. 26, 65:

    cum cenatum forte apud Vitellios esset,

    Liv. 2, 4, 5:

    ibi cum stipendium forte militibus daretur,

    id. 2, 12, 6:

    forte aspicio militem,

    Plaut. Curc. 2, 3, 58; cf.:

    fit forte obviam mihi Phormio,

    Ter. Phorm. 4, 3, 11:

    rus ut ibat forte,

    id. ib. 63:

    forte ut assedi in stega,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 44:

    lucernam forte oblitus fueram exstinguere,

    id. Most. 2, 2, 56:

    forte evenit, ut, etc.,

    Cic. Clu. 51, 141; id. de Or. 2, 55, 224; Liv. 1, 7, 13:

    Tarenti ludi forte erant,

    Plaut. Men. prol. 29:

    erat forte brumae tempus,

    Liv. 21, 54, 7:

    et pernox forte luna erat,

    id. 32, 11, 9:

    per eos forte dies consul copias Larisam ducere tribunos militum jussit,

    i. e. it came to pass on one of those days, id. 36, 14, 1:

    per eosdem forte dies, etc.,

    id. 37, 20, 1; 37, 34, 1; cf. Tac. A. 4, 59:

    in locum tribuni plebis forte demortui candidatum se ostendit,

    Suet. Aug. 10. —So nearly = aliquando (mostly poet. and post - Aug.):

    forte per angustam tenuis vulpecula rimam repserat in cumeram frumenti,

    Hor. Ep. 1, 7, 29:

    ibam forte via sacra,

    id. S. 1, 9, 1; Mart. 1, 54, 7:

    forte quondam in disponendo mane die praedixerat, etc.,

    Suet. Tib. 11; Aur. Vict. de Caes. 17, 5.—
    2.
    Transf., to denote uncertainty, corresp. to the Gr. an, perhaps, perchance, peradventure.
    a.
    In conditional and causal sentences.
    (α).
    With si:

    irae si quae forte eveniunt hujusmodi,

    Plaut. Am. 3, 2, 60:

    si quis vestrum, judices, aut eorum qui assunt, forte miratur, etc.,

    Cic. Div. in Caecil. 1, 1:

    hicine vir usquam, nisi in patria, morietur? aut, si forte, pro patria?

    id. Mil. 38, 104:

    si forte est domi,

    Plaut. Bacch. 3, 5, 4; cf. id. Poen. 5, 2, 104; Liv. 1, 7, 6:

    si forte eos primus aspectus mundi conturbaverat, etc.,

    Cic. N. D. 2, 35, 90:

    si te Latina forte deficient,

    id. Ac. 1, 7, 25:

    si qui me forte locus admonuerit,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    si quae te forte res aliquando offenderit,

    id. Fam. 7, 17, 2:

    quod si forte ceciderint,

    id. Lael. 15, 53:

    si quando, si forte, tibi visus es irasci alicui,

    id. Rep. 1, 38 Mos. N. cr.; cf. id. de Or. 3, 12, 47.—Rarely forte si:

    forte si tussire occepsit, ne sic tussiat, ut, etc.,

    Plaut. As. 4, 1, 49:

    ita demum novatio fit... forte si condicio vel sponsor vel dies adiciatur,

    Gai. Inst. 3, 177.—Rarely with ellipsis of si:

    protinus Aeneas celeri certare sagitta invitat qui forte velint, i. e. si qui forte velint,

    Verg. A, 5, 485.—
    (β).
    With nisi ironically:

    hoc te monitum, nisi forte ipse non vis, volueram,

    Plaut. Capt. 2, 2, 59:

    nemo fere saltat sobrius, nisi forte insanit,

    Cic. Mur. 6, 13:

    propensior benignitas esse debebit in calamitosos, nisi forte erunt digni calamitate,

    id. Off. 2, 18, 62; 3, 24, 93: is constantiam teneat;

    nisi forte se intellexerit errasse, etc.,

    id. ib. 1, 33, 120:

    negare hoc, nisi forte negare omnia constituisti, nullo modo potes,

    id. Verr. 2, 3, 64, § 149: accedam ad omnia tua, Torquate;

    nisi memoria forte defecerit,

    id. Fin. 2, 14, 44.—In indirect locution with an inf.:

    nisi forte clarissimo cuique plures curas, majora pericula subeunda, delenimentis curarum et periculorum carendum esse,

    Tac. A. 2, 33.— Ironically, unless indeed, unless to be sure:

    Erucii criminatio tota, ut arbitror, dissoluta est, nisi forte exspectatis, ut illa diluam, quae, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 29, 82; cf.:

    immo vero te audiamus, nisi forte Manilius interdictum aliquod inter duo soles putat esse componendum,

    id. Rep. 1, 13:

    ortum quidem amicitiae videtis nisi quid ad haec forte vultis,

    id. Lael. 9, 32; id. Mil. 7, 17; 31, 84; id. Verr. 2, 3, 64, § 149; id. Leg. 1, 1, 2; id. N. D. 3, 18, 45; id. Fat. 16, 37; Sall. C. 20, 17; Quint. 10, 1, 70; Tac. H. 4, 74.—
    (γ).
    With ne:

    ne quid animae forte amittat dormiens,

    Plaut. Aul. 2, 4, 24 and 26; Ter. Eun. 2, 2, 56:

    pacem ab Aesculapio Petas, ne forte tibi eveniat magnum malum,

    Plaut. Curc. 2, 2, 21:

    qui metuo, ne te forte flagitent,

    Cic. Fam. 9, 8, 1:

    metuens, ne forte deprehensus retraheretur,

    Liv. 2, 12, 4:

    comperisse me non audeo dicere, ne forte id ipsum verbum ponam, quod, etc.,

    Cic. Fam. 5, 5, 2; id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4: ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur, hominem toties irasci, id. de Or. 2, 46, 191; id. Att. 2, 18, 2.—Rarely with ut non instead of ne, Quint. 1, 3, 1.—
    b.
    In relat. clauses (very rare):

    nisi si quispiamst Amphitruo alius, qui forte te hic absente tamen tuam rem curet,

    Plaut. Am. 2, 2, 195:

    unus in hoc non est populo, qui forte Latine reddere verba queat,

    Ov. Tr. 5, 7, 53:

    nam qui forte Stichum et Erotem emerit, recte videtur ita demonstrare,

    Gai. Inst. 4, 59; Aur. Vict. Caes. 10, 3; 39, 45.—
    c.
    In gen. (rare; not in Cic., for in Off. 2, 20, 70, the true read. is: in uno illo aut, si forte, in liberis ejus manet gratia, B. and K.;

    and in the corrupt passage,

    id. Att. 10, 12, 5; Orelli reads: fortiter ac tempestive;

    Kayser, fortiter vel cum tempestate): quid si apud te veniat de subito prandium aut potatio Forte, aut cena,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 47:

    neque solum alium pro alio pedem metrorum ratio non recipit, sed ne dactylum quidem aut forte spondeum alterum pro altero,

    Quint. 9, 4, 49:

    sive non trino forte nundino promulgata, sive non idoneo die, etc.,

    id. 2, 4, 35:

    ut sciant, an ad probandum id quod intendimus forte respondeant,

    id. 5, 10, 122; cf. id. 7, 3, 20: quo casu licet uxori vel in omnes res, vel in unam forte aut duas (optare), Gai Inst. 1, 150; 4, 74:

    forte quid expediat, communiter aut melior pars Malis carere quaeritis laboribus,

    what may perhaps be of some use, Hor. Epod. 16, 15:

    alii nulli rem obligatam esse quam forte Lucio Titio,

    than for instance, Dig. 20, 1, 15, § 2; 30, 1, 67; 48, 22, 7, § 6; Gai. Inst. 3, 179.

    Lewis & Short latin dictionary > Fors

  • 14 fors

    fors, fortis, f. [fero, to bring, whence fortuna, v. Curt. Gr. Etym. p. 300 sq.], chance, hap, luck, hazard.
    I.
    Subst.
    A.
    As an appellative noun (used only in the nom. and abl.; syn.: fortuna, casus, sors): quo saxum impulerit fors, eo cadere Fortunam autumant, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 368 Rib., who regards this verse as spurious); cf.: quibus natura prava magis quam fors aut fortuna obfuit, Att. ap. Non. 425, 13 (Trag. Rel. ed. Rib. v. 110): cui parilem fortuna locum fatumque tulit fors, Lucil. ap. Non. 425, 15; cf.

    also: casumque timent quem cuique ferat fors,

    Lucr. 3, 983 Lachm. N. cr.:

    unum hoc scio: Quod fors feret, feremus aequo animo,

    Ter. Phorm. 1, 2, 88:

    sed haec, ut fors tulerit,

    Cic. Att. 7, 14 fin.:

    sed haec fors viderit,

    id. ib. 14, 13, 3;

    4, 10, 1: quam sibi sortem Seu ratio dederit, seu fors objecerit,

    Hor. S. 1, 1, 2:

    quia tam incommode illis fors obtulerat adventum meum,

    Ter. Hec. 3, 3, 10:

    telum quod cuique fors offerebat, arripuit,

    Cic. Verr. 2, 4, 43; Hor. S. 1, 6, 54; 2, 1, 59:

    forte quadam divinitus super ripas Tiberis effusus lenibus stagnis,

    Liv. 1, 4, 4:

    fors fuit, ut, etc.,

    it happened that, Gell. 12, 8, 2:

    fors fuat pol!

    so be it! God grant it! Ter. Hec. 4, 3, 4;

    post-class.: fors fuat, ut his remediis convalescamus,

    Symm. Ep. 2, 7; Aus. Ep. 16: fors fuat, an, etc., it might so happen that; perchance, i. q. forsitan, Symm. Ep. 1, 39; 4, 28 and 29; cf.

    also: pretio fors fuat officiove, etc.,

    perhaps, Sid. Ep. 9, 7 (but not in Lucr. 1, 486, v. Lachm. ad h. l.).—
    B.
    Personified, Fors, the goddess of chance:

    dea Fors,

    Ov. F. 6, 775; also in the connection Fors Fortuna, whose temple was situated on the Tiber, outside of the city: vosne velit an me regnare, era quidve ferat Fors, Virtute experiamur, Enn. ap. Cic. de Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 ed. Vahl.); so,

    sit sane Fors domina campi,

    Cic. Pis. 2, 3:

    fors, in quo incerti casus significantur magis (different from Fortuna),

    id. Leg. 2, 11 fin. Mos. N. cr.:

    sed de illa ambulatione Fors viderit, aut si qui est qui curet deus,

    id. Att. 4, 10, 1:

    saeva,

    Cat. 64, 170:

    dies Fortis Fortunae appellatus ab Servio Tullio rege, quod is fanum Fortis Fortunae secundum Tiberim extra urbem Romam dedicavit Junio mense,

    Varr. L. L. 6, § 17 Müll.; cf.;

    aedis Fortis Fortunae,

    Liv. 10, 46, 14; Tac. A. 2, 41:

    Fortunae Fortis honores,

    Ov. F. 6, 773:

    o Fortuna! o Fors Fortuna! quantis commoditatibus hunc onerastis diem!

    Ter. Phorm. 5, 6, 1 (quoted by Varr. ap. Non. 425, 19; for Cic. Div. 2, 7, 18, v. II. B. 1. infra).
    II.
    Adverb., in the nom. and abl.
    A.
    fors, ellipt., for fors sit, it might happen, i. e. perchance, perhaps, peradventure (only poet. and in post-class. prose):

    similiter fors, cum sit nominativus, accipitur pro adverbio,

    Prisc. p. 1015 P.:

    et fors aequatis cepissent praemia rostris, Ni, etc.,

    Verg. A. 5, 232; 6, 535:

    cesserit Ausonio si fors victoria Turno,

    if perchance, id. ib. 12, 183; Val. Fl. 3, 665; Tert. ad Uxor. 2, 2.—Esp. in the connection fors et, i. q. fortasse etiam, perhaps too:

    iste quod est, ego saepe fui, sed fors et in hora Hoc ipso ejecto carior alter erit,

    Prop. 2, 9, 1:

    et nunc ille quidem spe multum captus inani, Fors et vota facit cumulatque altaria donis,

    Verg. A. 11, 50; 2, 139:

    fors et Debita jura vicesque superbae Te maneant ipsum,

    Hor. C. 1, 28, 31; Stat. S. 3, 4, 4.—Less freq.:

    fors etiam,

    Val. Fl. 4, 620.—
    B.
    forte, by chance, by accident, casually, accidentally; freq. with casu, temere, fortuna (freq. and class.).
    1.
    Lit.:

    quid est tandem, quod casu fieri aut forte fortuna putemus? etc.,

    Cic. Div. 2, 7, 18:

    forte fortuna per impluvium huc despexi in proximum,

    Plaut. Mil. 2, 3, 16; Ter. Eun. 1, 2, 54; Plaut. Bacch. 4, 8, 75: aut forte omnino ac fortuna vincere bello: Si forte et temere omnino, quid cursum ad honorem? Lucil. ap. Non. 425, 16 sq.:

    si forte, temere, casu aut pleraque fierent aut omnia, etc.,

    Cic. Fat. 3, 6; cf.:

    nisi ista casu nonnumquam, forte, temere concurrerent,

    id. Div. 2, 68, 141:

    quam saepe forte temere Eveniunt, quae non audeas optare,

    Ter. Phorm. 5, 1, 30; cf. Liv. 41, 2, 7:

    nec quicquam raptim aut forte temere egeritis,

    id. 23, 3, 3: perpulere, ut forte temere in adversos montes erigeret, 2, 31, 5; 25, 38, 12;

    39, 15, 11: quibus forte temere humana negotia volvi persuasum est,

    Curt. 5, 11, 10:

    captivi quidam pars forte pars consilio oblati,

    Liv. 9, 31, 7:

    dumque hoc vel forte, vel providentia, vel utcumque constitutum rerum naturae corpus, etc.,

    Vell. 2, 66, 5; cf.:

    mihi haec et talia audienti in incerto judicium est, fatone res mortalium et necessitate immutabili, an forte volvantur,

    Tac. A, 6, 22: [p. 771] si adhuc dubium fuisset, forte casuque rectores terris, an aliquo numine darentur, Plin. Pan. 1, 4:

    seu dolo seu forte surrexerit, parum compertum,

    Tac. H. 2, 42; cf.:

    seu forte seu tentandi causa,

    Suet. Aug. 6:

    donec advertit Tiberius forte an quia audiverat,

    Tac. A. 4, 54:

    cum casu diebus iis itineris faciendi causa, Puteolos forte venissem,

    Cic. Planc. 26, 65:

    cum cenatum forte apud Vitellios esset,

    Liv. 2, 4, 5:

    ibi cum stipendium forte militibus daretur,

    id. 2, 12, 6:

    forte aspicio militem,

    Plaut. Curc. 2, 3, 58; cf.:

    fit forte obviam mihi Phormio,

    Ter. Phorm. 4, 3, 11:

    rus ut ibat forte,

    id. ib. 63:

    forte ut assedi in stega,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 44:

    lucernam forte oblitus fueram exstinguere,

    id. Most. 2, 2, 56:

    forte evenit, ut, etc.,

    Cic. Clu. 51, 141; id. de Or. 2, 55, 224; Liv. 1, 7, 13:

    Tarenti ludi forte erant,

    Plaut. Men. prol. 29:

    erat forte brumae tempus,

    Liv. 21, 54, 7:

    et pernox forte luna erat,

    id. 32, 11, 9:

    per eos forte dies consul copias Larisam ducere tribunos militum jussit,

    i. e. it came to pass on one of those days, id. 36, 14, 1:

    per eosdem forte dies, etc.,

    id. 37, 20, 1; 37, 34, 1; cf. Tac. A. 4, 59:

    in locum tribuni plebis forte demortui candidatum se ostendit,

    Suet. Aug. 10. —So nearly = aliquando (mostly poet. and post - Aug.):

    forte per angustam tenuis vulpecula rimam repserat in cumeram frumenti,

    Hor. Ep. 1, 7, 29:

    ibam forte via sacra,

    id. S. 1, 9, 1; Mart. 1, 54, 7:

    forte quondam in disponendo mane die praedixerat, etc.,

    Suet. Tib. 11; Aur. Vict. de Caes. 17, 5.—
    2.
    Transf., to denote uncertainty, corresp. to the Gr. an, perhaps, perchance, peradventure.
    a.
    In conditional and causal sentences.
    (α).
    With si:

    irae si quae forte eveniunt hujusmodi,

    Plaut. Am. 3, 2, 60:

    si quis vestrum, judices, aut eorum qui assunt, forte miratur, etc.,

    Cic. Div. in Caecil. 1, 1:

    hicine vir usquam, nisi in patria, morietur? aut, si forte, pro patria?

    id. Mil. 38, 104:

    si forte est domi,

    Plaut. Bacch. 3, 5, 4; cf. id. Poen. 5, 2, 104; Liv. 1, 7, 6:

    si forte eos primus aspectus mundi conturbaverat, etc.,

    Cic. N. D. 2, 35, 90:

    si te Latina forte deficient,

    id. Ac. 1, 7, 25:

    si qui me forte locus admonuerit,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    si quae te forte res aliquando offenderit,

    id. Fam. 7, 17, 2:

    quod si forte ceciderint,

    id. Lael. 15, 53:

    si quando, si forte, tibi visus es irasci alicui,

    id. Rep. 1, 38 Mos. N. cr.; cf. id. de Or. 3, 12, 47.—Rarely forte si:

    forte si tussire occepsit, ne sic tussiat, ut, etc.,

    Plaut. As. 4, 1, 49:

    ita demum novatio fit... forte si condicio vel sponsor vel dies adiciatur,

    Gai. Inst. 3, 177.—Rarely with ellipsis of si:

    protinus Aeneas celeri certare sagitta invitat qui forte velint, i. e. si qui forte velint,

    Verg. A, 5, 485.—
    (β).
    With nisi ironically:

    hoc te monitum, nisi forte ipse non vis, volueram,

    Plaut. Capt. 2, 2, 59:

    nemo fere saltat sobrius, nisi forte insanit,

    Cic. Mur. 6, 13:

    propensior benignitas esse debebit in calamitosos, nisi forte erunt digni calamitate,

    id. Off. 2, 18, 62; 3, 24, 93: is constantiam teneat;

    nisi forte se intellexerit errasse, etc.,

    id. ib. 1, 33, 120:

    negare hoc, nisi forte negare omnia constituisti, nullo modo potes,

    id. Verr. 2, 3, 64, § 149: accedam ad omnia tua, Torquate;

    nisi memoria forte defecerit,

    id. Fin. 2, 14, 44.—In indirect locution with an inf.:

    nisi forte clarissimo cuique plures curas, majora pericula subeunda, delenimentis curarum et periculorum carendum esse,

    Tac. A. 2, 33.— Ironically, unless indeed, unless to be sure:

    Erucii criminatio tota, ut arbitror, dissoluta est, nisi forte exspectatis, ut illa diluam, quae, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 29, 82; cf.:

    immo vero te audiamus, nisi forte Manilius interdictum aliquod inter duo soles putat esse componendum,

    id. Rep. 1, 13:

    ortum quidem amicitiae videtis nisi quid ad haec forte vultis,

    id. Lael. 9, 32; id. Mil. 7, 17; 31, 84; id. Verr. 2, 3, 64, § 149; id. Leg. 1, 1, 2; id. N. D. 3, 18, 45; id. Fat. 16, 37; Sall. C. 20, 17; Quint. 10, 1, 70; Tac. H. 4, 74.—
    (γ).
    With ne:

    ne quid animae forte amittat dormiens,

    Plaut. Aul. 2, 4, 24 and 26; Ter. Eun. 2, 2, 56:

    pacem ab Aesculapio Petas, ne forte tibi eveniat magnum malum,

    Plaut. Curc. 2, 2, 21:

    qui metuo, ne te forte flagitent,

    Cic. Fam. 9, 8, 1:

    metuens, ne forte deprehensus retraheretur,

    Liv. 2, 12, 4:

    comperisse me non audeo dicere, ne forte id ipsum verbum ponam, quod, etc.,

    Cic. Fam. 5, 5, 2; id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4: ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur, hominem toties irasci, id. de Or. 2, 46, 191; id. Att. 2, 18, 2.—Rarely with ut non instead of ne, Quint. 1, 3, 1.—
    b.
    In relat. clauses (very rare):

    nisi si quispiamst Amphitruo alius, qui forte te hic absente tamen tuam rem curet,

    Plaut. Am. 2, 2, 195:

    unus in hoc non est populo, qui forte Latine reddere verba queat,

    Ov. Tr. 5, 7, 53:

    nam qui forte Stichum et Erotem emerit, recte videtur ita demonstrare,

    Gai. Inst. 4, 59; Aur. Vict. Caes. 10, 3; 39, 45.—
    c.
    In gen. (rare; not in Cic., for in Off. 2, 20, 70, the true read. is: in uno illo aut, si forte, in liberis ejus manet gratia, B. and K.;

    and in the corrupt passage,

    id. Att. 10, 12, 5; Orelli reads: fortiter ac tempestive;

    Kayser, fortiter vel cum tempestate): quid si apud te veniat de subito prandium aut potatio Forte, aut cena,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 47:

    neque solum alium pro alio pedem metrorum ratio non recipit, sed ne dactylum quidem aut forte spondeum alterum pro altero,

    Quint. 9, 4, 49:

    sive non trino forte nundino promulgata, sive non idoneo die, etc.,

    id. 2, 4, 35:

    ut sciant, an ad probandum id quod intendimus forte respondeant,

    id. 5, 10, 122; cf. id. 7, 3, 20: quo casu licet uxori vel in omnes res, vel in unam forte aut duas (optare), Gai Inst. 1, 150; 4, 74:

    forte quid expediat, communiter aut melior pars Malis carere quaeritis laboribus,

    what may perhaps be of some use, Hor. Epod. 16, 15:

    alii nulli rem obligatam esse quam forte Lucio Titio,

    than for instance, Dig. 20, 1, 15, § 2; 30, 1, 67; 48, 22, 7, § 6; Gai. Inst. 3, 179.

    Lewis & Short latin dictionary > fors

  • 15 fumo

    fūmo, āre, v. n. [fumus], to smoke, steam, reek, fume.
    I.
    Lit. (class.):

    acri sulphure montes Oppleti calidis ubi fumant fontibus aucti,

    Lucr. 6, 748:

    late circum loca sulphure fumant,

    Verg. A. 2, 698:

    recenti fossione terram fumare calentem,

    Cic. N. D. 2, 9, 25:

    est animadversum, fumare aggerem, quem cuniculo hostes succenderant,

    Caes. B. G. 7, 24, 2:

    tepidusque cruor fumabat ad aras,

    Verg. A. 8, 106:

    cum fumant altaria donis,

    Lucr. 6, 752; Hor. C. 3, 18, 8:

    fumantes pulvere campos,

    Verg. A. 11, 908:

    equos fumantes sudore,

    id. ib. 12, 338: quod ita domus ipsa fumabat, smoked, reeked (with banquets), Cic. Sest. 10, 24 (cf. Sen. Ep. 64): et jam summa procul villarum culmina fumant, are smoking (with fires for the preparation of food), i. e. evening approaches, Verg. E. 1, 83.—
    II.
    Trop.:

    si nullus terror, non obruta jam nunc Semina fumarent belli,

    Sil. 1, 654.

    Lewis & Short latin dictionary > fumo

  • 16 struo

    strŭo, xi, ctum, 3, v. a. [root stor; Gr. strônnumi, to spread; cf. Sanscr. upa-star, to make ready; and v. sterno], to place by or upon each other; to pile up, arrange, etc.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare but class.; cf.

    condo, compono): quasi structa et nexa verbis, etc.,

    Cic. Or. 41, 140:

    lateres, qui super musculo struantur,

    Caes. B. C. 2, 10:

    altaque congestos struxisse ad sidera montes,

    Ov. M. 1, 153:

    arbores in pyram,

    id. ib. 9, 231:

    frugem ordine,

    Cic. Sen. 15, 51:

    avenas,

    Ov. M. 1, 677:

    ordine longo penum,

    Verg. A. 1, 704; Sil. 11, 279; hence, poet., transf.:

    altaria donis,

    Verg. A. 5, 54:

    acervum,

    Hor. S. 1, 1, 35:

    congeriem armorum,

    Tac. A. 2, 22:

    opes, rem,

    to heap up, accumulate, Petr. 120, 85; Pers. 2, 44: PEDEM, to heap up steps, i. e. to flee: SI CALVITVR PEDEMVE STRVIT MANVM ENDOIACITO, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. 313 Müll.— Absol.: aliae (apes) struunt, aliae poliunt, aliae suggerunt, pile up (the comb), Plin. 11, 10, 10, § 22. —
    B.
    In partic.
    1.
    To make by joining together; to build, erect, fabricate, make, form, construct (syn. aedifico):

    fornacem bene struito... lateribus summam (fornacem) struito,

    Cato, R. R. 38, 1 and 3: per speluncas saxis structas, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37 (Trag. Rel. p. 208 Rib.); imitated by Lucr. 6, 195; cf.:

    templa saxo structa vetusto,

    Verg. A. 3, 84:

    moenia saxo,

    Ov. M. 6, 573:

    moenia,

    Verg. A. 5, 811:

    domos,

    Hor. C. 2, 18, 19:

    pyras,

    Verg. A. 11, 204:

    ingentem pyram,

    id. ib. 6, 215; Luc. 3, 240:

    navem,

    Val. Fl. 5, 295:

    tubas,

    to make, Prop. 4 (5), 3, 20:

    cubilia,

    Luc. 9, 841:

    convivia,

    to get ready, prepare, Tac. A. 15, 37 et saep.— Absol.:

    reticulata structura, quā frequentissime Romae struunt,

    Plin. 36, 22, 51, § 172. — Part. perf., subst.:

    saxorum structa,

    masonry, Lucr. 4, 361.—
    2.
    With the idea of order predominating, to set in order, arrange:

    copias ante frontem castrorum struit,

    arranges, draws up in rank and file, Caes. B. C. 3, 37; so,

    aciem,

    Liv. 9, 31; 8, 8; Verg. A. 9, 42: omnes armatos in campo, Liv 42, 51.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to join together, compound, compose:

    ex praepositione et duobus vocabulis dure videtur struxisse Pacuvius, Nerei repandirostrum,

    Quint. 1, 5, 67.—
    B.
    In partic.
    1.
    To prepare something detrimental; to cause, occasion; to devise, contrive, instigate, etc. (very freq., esp. in Cic.):

    struunt sorores Atticae dirum nefas, Poët. ap. Mar. Vict. p. 2596 P. (Trag. Rel. p. 272 Rib.): aliquid calamitatis struere et moliri,

    Cic. Clu. 64, 178:

    sycophantias,

    Plaut. As. 1, 1, 57:

    num me fefellit hosce id struere?

    Ter. Heaut. 3, 2, 3:

    sollicitudinem sibi,

    Cic. Att. 5, 21, 3:

    odium in alios,

    id. de Or. 2, 51, 208:

    insidias alicui,

    Liv. 23, 17:

    consilia recuperandi regni,

    id. 2, 3; Tac. A. 2, 65 fin.; Ov. M. 1, 198: periculum ruinae, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3:

    pericula alicui,

    Sen. Ep. 10, 2:

    mortem alicui,

    Tac. A. 4, 10 fin.:

    crimina et accusatores,

    id. ib. 11, 12; cf.: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercilus, [p. 1768] id. ib. 4, 67:

    controversiam de nomine,

    Auct. Her. 2, 28, 45:

    causas,

    Tac. A. 2, 42:

    quid struit?

    Verg. A. 4, 235:

    quid struis?

    id. ib. 4, 271; Hor. Ep. 1, 3, 6.—
    2.
    To order, arrange, dispose, regulate:

    rem domi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 8:

    verba,

    Cic. de Or. 3, 43, 171:

    bene structa collocatio,

    id. Or. 70, 232:

    orationem,

    Quint. 7, 10, 7: orationem solutam, Prob. ap. Gell. 13, 20, 1:

    dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,

    Quint. 10, 7, 8:

    quid parum structum (in oratione),

    Sen. Ep. 100, 5:

    cum varios struerem per saecula reges,

    ordained, Val. Fl. 1, 535.—
    3.
    To fit out, provide with (late Lat.):

    quot steriles utriusque naturae infructuosis genitalibus structi,

    Tert. Res. Carn. 61:

    sermo autem spiritu structus est,

    id. adv. Prax. 8; id. Verg. Vel. 9.—Hence, structē, adv., orderly, regularly, methodically (very rare):

    historiam scripsere Sallustius structe, Pictor incondite,

    Front. Ep. ad Ver. 1:

    quae nobis causa est structius prodeundi?

    with more embellishment, more ornately, Tert. Cult. Fem. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > struo

  • 17 cumulo

    cumulo, āvi, ātum, āre (cumulus), häufen, I) in einen Haufen bringen, häufen, aufhäufen, aufschichten, auftürmen, 1) eig.: α) sächl. Objj.: stipites, Curt.: sabulum, Curt.: cumulatae subinde arenae, Curt.: nix cumulata vento, Curt.: c. sarcinas in aquas, Liv.: cetera omnis generis arma in ingentem acervum, Liv.: super (obendarauf) aliā strue saxorum arborumque cumulatā, Curt. – bes. sammelnd aufhäufen, aurum argentumque, Curt.: opes, Curt.: tantas opes longā aetate liberis posterisque (seinen K. u. N.), Curt. – β) pers. Objj., bes. im Kampfe, cumulatur et concĭdit adversariorum multitudo, fällt haufenweise, Auct. b. Hisp. 31, 3: agmina sua improvide subinde, Curt.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.: in fossam compulsos ruinā cumulant, stürzen sie haufenweise übereinander, Liv. – 2) übtr.: a) häufen übh.: ut aliud super aliud cumularetur nostrae familiae funus (Leiche, Sterbefall), Liv.: cum aliae super alias clades cumularentur, Liv. – b) insbes., häufen = gleichs. in Haufen vorbringen, -antun, c. omnia principatus vocabula, Tac.: omnes in alqm honores, Tac.: tantum honorum atque opum in alqm, ut etc., Tac.: probra in legatum, Tac. (vgl. Walch Tac. Agr. p. 337).

    II) mit einem Haufen versehen, 1) (in Prosa seit Liv.) eig., gehäuft od. hoch bedecken, gehäuft od.hoch anfüllen, α) sächl. Objj., gew. m. Ang. womit? altos fervida musta lacus cumulant, Ov.: locus, qui strage semiruti muri cumulatus erat, Liv.: cumulatae corporibus fossae, Tac. – c. altaria non ture modo, sed omnibus odoribus, Curt.: is, propter quem arae sacrificiis fument, honore (Weihrauch), donis cumulentur, Liv.: u. poet., c. viscera mensis Thyestëis, überladen, Ov. met. 15, 462. – Partic. Perf. ohne Ang. womit? cumulata ligula salis cocti, Col.: cumulatum cochlear musti, Col.: sumere ex cornibus (vom Hirschhorn) cochlearia tria cumulata, Scrib. – β) m. pers. Objj.: cumulatae flore ministrae, Ov. fast. 4, 451. – 2) übtr.: a) mit etw. überhäufen, überschütten, α) sächl. Objj.: nunc meum cor cumulatur irā, meine Brust ist übervoll von Grimm, Caecil. com. fr.: c. eloquentiam magnis praemiis, Tac. dial. – β) pers. Objj.: c. alqm muneribus magnis, Verg.: alqm omni laude, Cic., certatim laude, Plin. ep.: alqm apud alqm tantis laudibus, Plin. ep.: ponere (aufstellen) cumulatum aliquem plurimis et maximis voluptatibus, Cic.: etsi contentus eram tuā gloriā atque ex ea magnam laetitiam voluptatemque capiebam, tamen non possum non confiteri, cumulari me maximo gaudio (ich mit der größten Fr. erfüllt, meiner Fr. die Krone aufgesetzt werde), quod vulgo hominum opinio socium me ascribat tuis laudibus, Cic. – b) gehäufter machen, häufen = mehren, vergrößern, erhöhen, steigern, iniurias, Liv.: invidiam, Liv.: gratiam (Dank) in remunerando, Cic.: haec propria ac vernacula vitia, quae natos statim excipiunt et per singulos aetatis gradus cumulantur (sich häufen), Tac. dial.: accesserunt, quae cumularent religiones animis (den G.), Liv.: aes alienum cumulatum usuris, höher aufgelaufene, Liv.: cumulare funere funus, Leiche auf Leiche häufen, Lucr. – c. eloquentiā bellicam gloriam, Cic.: c. antiquiora beneficia posterioribus, Plin. ep.: alio incredibili scelere hoc scelus, Cic.: P. Decii non coeptas solum ante sed cumulatas novā virtute laudes peragit, Liv. – c) gehäuft voll machen = das Maß von etw. vollmachen, etw. vollständig-, vollkommen machen, etw. krönen, einer Sache die Krone aufsetzen, etw. auf den Gipfel (der Vollkommenheit od. Vollendung) bringen, c. benefacta, Plaut.: c. gaudium, die Freude vollkommen machen, Cic. ep.: atque hoc tibi vere affirmo, in maxima laetitia atque exploratissima gratulatione unum ad cumulandum gaudium conspectum atque complexum mihi tuum defuisse, Cic.: cumulata erant officia vitae, im vollen Maße erfüllt, Cic.: ii, quorum studiis ea, quae natura desiderat, expleta atque cumulata habemus, in vollem Maße befriedigt sehen, Cic.: illustrare orationem ac totam eloquentiam c., zum Gipfel der Kunst erheben, Cic. – Litorium quendam trecentesimum annum cumulasse, habe die Höhe von 300 Jahren erreicht, Val. Max. 8, 13 ext. 6. – quod (summum bonum) cumulatur ex (aus, infolge) integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, das volle Maß (die volle Höhe, seinen Gipfel) erreicht, Cic. de fin. 5, 40.

    lateinisch-deutsches > cumulo

  • 18 cumulo

    cumulo, āvi, ātum, āre (cumulus), häufen, I) in einen Haufen bringen, häufen, aufhäufen, aufschichten, auftürmen, 1) eig.: α) sächl. Objj.: stipites, Curt.: sabulum, Curt.: cumulatae subinde arenae, Curt.: nix cumulata vento, Curt.: c. sarcinas in aquas, Liv.: cetera omnis generis arma in ingentem acervum, Liv.: super (obendarauf) aliā strue saxorum arborumque cumulatā, Curt. – bes. sammelnd aufhäufen, aurum argentumque, Curt.: opes, Curt.: tantas opes longā aetate liberis posterisque (seinen K. u. N.), Curt. – β) pers. Objj., bes. im Kampfe, cumulatur et concĭdit adversariorum multitudo, fällt haufenweise, Auct. b. Hisp. 31, 3: agmina sua improvide subinde, Curt.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.: in fossam compulsos ruinā cumulant, stürzen sie haufenweise übereinander, Liv. – 2) übtr.: a) häufen übh.: ut aliud super aliud cumularetur nostrae familiae funus (Leiche, Sterbefall), Liv.: cum aliae super alias clades cumularentur, Liv. – b) insbes., häufen = gleichs. in Haufen vorbringen, -antun, c. omnia principatus vocabula, Tac.: omnes in alqm honores, Tac.: tantum honorum atque opum in alqm, ut etc., Tac.: probra in legatum, Tac. (vgl. Walch Tac. Agr. p. 337).
    II) mit einem Haufen versehen, 1) (in Prosa seit Liv.) eig., gehäuft od. hoch bedecken, gehäuft od.
    ————
    hoch anfüllen, α) sächl. Objj., gew. m. Ang. womit? altos fervida musta lacus cumulant, Ov.: locus, qui strage semiruti muri cumulatus erat, Liv.: cumulatae corporibus fossae, Tac. – c. altaria non ture modo, sed omnibus odoribus, Curt.: is, propter quem arae sacrificiis fument, honore (Weihrauch), donis cumulentur, Liv.: u. poet., c. viscera mensis Thyestëis, überladen, Ov. met. 15, 462. – Partic. Perf. ohne Ang. womit? cumulata ligula salis cocti, Col.: cumulatum cochlear musti, Col.: sumere ex cornibus (vom Hirschhorn) cochlearia tria cumulata, Scrib. – β) m. pers. Objj.: cumulatae flore ministrae, Ov. fast. 4, 451. – 2) übtr.: a) mit etw. überhäufen, überschütten, α) sächl. Objj.: nunc meum cor cumulatur irā, meine Brust ist übervoll von Grimm, Caecil. com. fr.: c. eloquentiam magnis praemiis, Tac. dial. – β) pers. Objj.: c. alqm muneribus magnis, Verg.: alqm omni laude, Cic., certatim laude, Plin. ep.: alqm apud alqm tantis laudibus, Plin. ep.: ponere (aufstellen) cumulatum aliquem plurimis et maximis voluptatibus, Cic.: etsi contentus eram tuā gloriā atque ex ea magnam laetitiam voluptatemque capiebam, tamen non possum non confiteri, cumulari me maximo gaudio (ich mit der größten Fr. erfüllt, meiner Fr. die Krone aufgesetzt werde), quod vulgo hominum opinio socium me ascribat tuis laudibus, Cic. – b) gehäufter machen, häufen = mehren, vergrößern, erhöhen, steigern, iniurias, Liv.: invi-
    ————
    diam, Liv.: gratiam (Dank) in remunerando, Cic.: haec propria ac vernacula vitia, quae natos statim excipiunt et per singulos aetatis gradus cumulantur (sich häufen), Tac. dial.: accesserunt, quae cumularent religiones animis (den G.), Liv.: aes alienum cumulatum usuris, höher aufgelaufene, Liv.: cumulare funere funus, Leiche auf Leiche häufen, Lucr. – c. eloquentiā bellicam gloriam, Cic.: c. antiquiora beneficia posterioribus, Plin. ep.: alio incredibili scelere hoc scelus, Cic.: P. Decii non coeptas solum ante sed cumulatas novā virtute laudes peragit, Liv. – c) gehäuft voll machen = das Maß von etw. vollmachen, etw. vollständig-, vollkommen machen, etw. krönen, einer Sache die Krone aufsetzen, etw. auf den Gipfel (der Vollkommenheit od. Vollendung) bringen, c. benefacta, Plaut.: c. gaudium, die Freude vollkommen machen, Cic. ep.: atque hoc tibi vere affirmo, in maxima laetitia atque exploratissima gratulatione unum ad cumulandum gaudium conspectum atque complexum mihi tuum defuisse, Cic.: cumulata erant officia vitae, im vollen Maße erfüllt, Cic.: ii, quorum studiis ea, quae natura desiderat, expleta atque cumulata habemus, in vollem Maße befriedigt sehen, Cic.: illustrare orationem ac totam eloquentiam c., zum Gipfel der Kunst erheben, Cic. – Litorium quendam trecentesimum annum cumulasse, habe die Höhe von 300 Jahren erreicht, Val. Max. 8, 13 ext.
    ————
    6. – quod (summum bonum) cumulatur ex (aus, infolge) integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, das volle Maß (die volle Höhe, seinen Gipfel) erreicht, Cic. de fin. 5, 40.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cumulo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»